زمان تماس تصویری اتفاق عجیبی برای مغز می‌افتد
[ad_1]
آیا هنگامی زمان خداحافظی در زوم دست تکان می‌دهید، گرفتار حس عجیبی نمی‌شوید؟ این چنین چیزی به گمان زیادً به این علت است که مغز شما مکالمات زوم یا تماس تصویری در پلتفرم‌های دیگر را همانند مکالمات واقعی پردازش نمی‌کند. این درحالی است که ما در تماس‌های تصویری با انسان‌های واقعی سخن بگویید می‌کنیم.
این نتیجه پژوهش جدیدی در دانشگاه ییل است که پافشاری می‌کند ارتباطات حضوری چه نقش مهمی در چگونگی برخورد طبیعی ما با افراد دیگر دارد. پژوهشگران این مطالعه می‌گویند سیستم‌های اجتماعی مغز انسان در تماس‌های حضوری زیاد فعال‌تر از تماس‌های تصویری می باشند.
اکثر پژوهش‌های گذشته برای بازدید فعالیت اعصاب و مغز زمان تعامل های اجتماعی شامل یک فرد بودند، نه یک جفت انسان. پژوهشگران ییل در یک مطالعه نوآورانه به قیاس تعامل دو انسان با یکدیگر در زمان واقعی پرداختند.
۲۸ فرد بالغ سالم بدون مشکلات بینایی و از گروه‌های سنی، جنسیتی و قومی متفاوت در این آزمایش حضور داشتند. پژوهشگران از تکنیک‌های طیف‌نگاری کارکردی فروسرخ نزدیک (fNIRS)، نوارمغزی و ردیاب‌های چشم برای ثبت دقیق فعالیت مغز و چشم‌ها زمان سخن بگویید منفعت گیری کردند.
آن‌ها سپس نتایج را برای مکالمه‌های حضوری و تماس‌های تصویری در پلتفرم زوم با یکدیگر قیاس کردند. جفت‌ها و وظایفی که افراد باید در هر مکالمه انجام می‌دادند ثابت بودند تا عوامل اجتماعی نظیر جهت‌گیری‌ها و آشنایی‌ها تأثیری در نتایج نداشته باشند.
مغز در تماس حضوری و تماس تصویری
مکالمات چهره به چهره در قیاس با تماس‌های زوم فعالیت بیشتری در سیگنال‌های ناحیه مهمی به‌نام لوب آهیانه‌ای داشتند. این چنین در تماس‌های تصویری فعالیت مغزی دارای امواج تتا بودند. امواج تتا با پردازش بهتر صورت‌ها پیوند دارند. فعالیت در نواحی مرتبط با پردازش‌های احساسی و فهمیدن فضا نیز در مکالمات حضوری زیاد تر می بود.
ردیابی چشم نشان داد که زمان‌زمان ربط چشمی در تماس‌های حضوری زیاد تر می بود. قطر مردمک چشم عموماً در مکالمات چهره به چهره بالاتر می بود. این نشان می‌دهد که این مکالمات احساسات بیشتری را در فرد برمی‌انگیزند.
در مکالمات چهره به چهره، اسکن‌های مغزی جفت‌ها از لحاظ فعالیت نورون‌ها هماهنگی بیشتری با یکدیگر داشتند. پژوهشگران می‌گویند این نشان می‌دهد که تبادل مشترک سرنخ‌های اجتماعی در این نوع مکالمه زیاد تر است.
درمجموع، تعامل های مغزی پویا و طبیعی حاضر در مکالمات حضوری در تماس‌های تصویری کمتر یا حتی غایب می باشند. این می‌تواند به تفاوت‌ها در تماشای فرد مقابل وابسته باشد. این تفاوت‌ها به گمان زیادً ناشی از محدودیت‌های تکنولوژیکی تماس‌های زوم می باشند.
حتی با وجود دوربین‌های زیاد باکیفیت امروزی، برقراری تماس چشمی همچنان دشوار یا حتی غیرممکن است. در تعداد بسیاری از برنامه‌ها، ما باید برای تماشای صورت مخاطب خود به پایین نگاه کنیم، درنتیجه، برای مخاطب این‌طور به‌نظر می‌رسد که به چشمان او نگاه نمی‌کنیم.
تعامل های اجتماعی زیاد مهم می باشند. مغز ما انسان‌ها به‌عنوان موجوداتی اجتماعی به‌گونه‌ای تکامل اشکار کرده است که سرنخ‌های پویا را در صورت افرادی که به‌طور روزمره با آن‌ها در تماس هستیم فهمیدن کند. پلتفرم‌های تماس تصویری از این لحاظ سیستم‌هایی اجتماعی با کمبودهایی زیاد نسبت به شرایط واقعی می باشند.
[ad_2]
منبع