هزینه نهان غذایی در جهان بیش از ۱۰ تریلیون دلار در سال برآورد شده است!

سازمان ملل متحد گزارش جدیدی از تأثیر سیستم غذایی جهان بر سلامت ما و کره زمین انتشار کرده است. براساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، مجموع هزینه‌های نهان سیستم غذایی جهان بیش ۱۰ تریلیون دلار است که تقریباً ۱۰ درصد از ایجاد ناخالص داخلی همه کشورها را به خود اختصاص می‌دهد.

براساس گزارش سازمان فائو، بیش از ۷۰ درصد از هزینه‌های نهان، ناشی از رژیم‌های غذایی ناسالم، غذاهای فوق‌‌فرآوری‌شده، چربی‌ها و قندها است که منجر به چاقی و بیماری‌های غیرواگیر همانند دیابت می‌بشود. این بیماری‌ها علتکاهش منفعت‌وری نیروی کار نیز می‌گردد. این چنین ضررهایی به‌اختصاصی در کشورهای با درآمد بالا و متوسط به بالا زیادتر است.

هزینه‌های نهان در سیستم‌های غذایی کشورها

هزینه‌های نهان سیستم‌های غذایی از کشوری به کشور دیگر به نحوه چشمگیری تحول می‌کند. در کشورهای کم‌درآمد، تقریباً نیمی از هزینه‌های نهان مربوط به فقر است و امکان پذیر تا حدی ناشی از ناتوانی کشاورزان در ایجاد غذای کافی یا پرداخت‌نشدن بهای منصفانه برای محصولاتشان باشد. در این کشورها، هزینه‌های نهان غذا به طور متوسط ۲۷ درصد ایجاد ناخالص داخلی است، این رقم در کشورهای پردرآمد تنها ۸ درصد را به خود اختصاص داده است.

هزینه‌های نهان کشورها می‌توانند به هم مرتبط باشند. برای نمونه، کاکائو (عنصر اصلی شکلات) زیاد تر در غنا و ساحل عاج کشت می‌بشود. با آنکه خریداران اصلی این محصول کشورهای پردرآمد به‌اختصاصی در اروپا می باشند، کشاورزان کاکائو زیاد تر برای محصولات خود هزینه ناچیزی دریافت می‌کنند. طبق معمولً در کشورهای مصرف‌کننده، مردم کاکائو را به شکل شکلات‌های پر از شکر مصرف می‌کنند. اگر مردم اروپا شکلات کمتری بخورند و برای یک محصول منصفانه‌تر و باکیفیت‌تر پول بیشتری بپردازند، این اتفاق می‌تواند به افزایش سطح سلامتی در اروپا یاری کند و درعین‌حال پول بیشتری به کشاورزان غرب آفریقا می‌رسد.

یقیناً محاسبات هزینه‌های فرامرزی می‌تواند زیاد پیچیده باشد. برای مثال استراتژی اتحادیه اروپا درمورد اختصاص یک چهارم زمین‌های کشاورزی اروپا به محصولات ارگانیک، مصرف کود را تا سال ۲۰۳۰ حداقل تا ۲۰ درصد کاهش می‌دهد. دستیابی به این اهداف به گمان زیادً هزینه‌های نهان زیست‌محیطی را در اروپا کاهش می‌دهد، اما به گمان زیاد علتکاهش منفعت‌وری کلی مزارع اروپایی نیز می‌بشود. این نوشته می‌تواند به این معنی باشد که کشورهای اروپایی باید مواد غذایی بیشتری از کشورهایی همانند برزیل داخل کنند و این امر علتتحریک جنگل‌زدایی و افزایش هزینه‌های نهان زیست‌محیطی در آنجا می‌بشود.

بیشترین هزینه‌های غذای ناسالم که فائو انتشار کرده مربوط به کشورهای پردرآمد است. در این کشورها بیش از ۸۰ درصد از هزینه‌های نهان غذا مربوط به رژیم‌های غذایی ناسالم است.

ژاپن نسبت به کشورهایی همانند ایالات متحده یا کانادا، از نظر تناسب هزینه‌های نهان غذا به ایجاد ناخالص داخلی، سهم کمتری دارد. بخشی از این نوشته امکان پذیر به این علت باشد که ژاپنی‌ها تمایل دارند ماهی بیشتری بخورند و غذای آن‌ها گران است و درکل آن‌ها را به سمت رژیم‌های غذایی سالم‌تر سوق می‌دهد. فرهنگ‌سازی دولت‌ها می‌تواند مردم را به سمت غذاهای سالم بکشاند. کشورهای پردرآمد باید به راه‌هایی بیندیشند تا افرادی که هر روز گوشت می‌خورند، یک یا دو وعده در هفته از مصرف خود کم کنند.