نقد فیلم Jawan | جوکر، رابین هود، سرباز

جوان یا سرباز همه عناصر یک فیلم پرفروش بالیوودی را دارد؛ دیالوگ‌ها و سکانس‌های اکشن اغراق آمیز، مطرح داستانی باورنکردنی، قوت زن، موسیقی پا به پا، گروهی از ستاره‌ها و یقیناً خود شاهرخ خان. کارگردان فیلم آتلی کومار به نحوه ماهرانه‌ای داستانی می‌سازد که شاهرخ خان را در همه شکوهش به نمایش می‌گذارد. و اگر از یکی راضی نیستید، این فیلم دو تا از آن‌ها را اراعه می‌کند. برای آشنایی زیاد تر با این اثر، در ادامه با نقد فیلم Jawan همراه ویجیاتو باشید.

اگر فیلم «پاتان» در آغاز سال ۲۰۲۳ توانست شاهرخ خان را بعد از یک سری فیلم‌های بد باکس آفیس در جایگاه برتر قرار دهد، آخرین فیلم او جوان، به کارگردانی آتلی کومار، جایگاه شاهرخ خان را به عنوان پادشاه باکس آفیس تثبیت می‌کند. اما چرا این را می‌گویم؟! خب این اثر سینمایی با بودجه‌ای حدود ۳۸ میلیون دلار به فروش بالای ۱۴۰ میلیون دلاری رسیده است. این آمار جدا از شکستن چند رکورد در بالیوود به معنی این است که فیلم تازه شاهرخ خان پرفروش‌ترین فیلم هندی سال ۲۰۲۳ است.

اما فیلم جوان یا همان «سرباز» حول محور ویکرام راتور و پسرش آزاد (شاهرخ خان) می‌چرخد. او مأموریتی جسورانه را آغاز می‌کند تا هنجارهای اجتماعی را به چالش بکشد و تغییراتی را به روشای غیر متعارف ایجاد کند. حرکت جسورانه او شامل ربودن قطار مترو و گروگان گرفتن مسافران آن است. با افزایش تنش، ویکرام خواسته‌های خود را به افسر مصمم پلیس، یعنی نارمادا که توسط بازیگر شناخته شده نایانتارا به عکس کشیده شده است، آشکار می‌کند.

به طور کلی، قلب داستان این فیلم در انتقام گیری ویکرام و ربط مرموز او با یک فروشنده اسلحه فاسد، یعنی خالی گایکواد (ویجی ستوپاتی) نهفته است. رویکردی که فاصله چندانی با اثری چون «V for Vendetta» ندارد، اما از فیلتر اکشن وحشیانه و بسیار‌ای چون «اکولایزر» و کمی تریلر زندان‌محور برای این داستان منفعت گیری می‌کند. داستان فیلم ما را به زندگی ویکرام راتور و پسرش آزاد می‌برد که هر دو توسط شاهرخ خان بازی می‌بشود.

آزاد شخصیتی است که وقتی به مادرش آیشواریا (دیپیکا پادوکونه) قول داد که عدل را برای افرادی که توسط یک سیستم فاسد مورد ظلم قرار گرفته‌اند به اجرا بگذارد. به این دلیل، آزاد با یاری تیم اختصاصی خود متشکل از شش دختر که به ناحق به زندان افتاده‌اند، به جستوجو اجرای عدل می‌رود.

از خودکشی کشاورزان برای بی‌عدالتی مدیران بالا دستی گرفته تا قرار دادن وزیر بهداشت در صف مجازات، آزاد به طور مداوم در راستای عدل برای شهروندان کشورش کوشش می‌کند. و بزرگترین انگیزه او پاک کردن نام پدر سربازش ویکرام راتور است. این که چطور آزاد و ویکرام در مبارزه با انسان‌های شرور پیروز خواهد شد و یک مشت محکم همراه با یک داستان احساسی را پشت سر می‌گذارند، چیزی است که جوان را به ساعتی غیرقابل از دست دادن تبدیل می‌کند.

در فیلم جوان، کارگردان آتلی کومار به نحوه ماهرانه‌ای اکشن و درام را در هم آمیخته است تا یک سینمای تجاری اساسی خلق کند. در واقع این اثر سینمایی فقط یک فیلم اکشن دیگر نیست. این فیلم در مطرح داستانش به موضوعات گوناگون اجتماعی همانند فساد در سیستم مراقبت‌های بهداشتی و شرایط غم انگیز بیمارستان‌های دولتی هند می‌پردازد. به این دلیل، فیلم در کمترین زمان از یک اکشن به یک داستان احساسی تحول می‌کند. یقیناً دو داستان موازی به طور همزمان وجود دارد.

در حالی که بالیوود در آثار اخیر سینمای خود تا حد بسیاری به مسائل امنیت ملی دقت داشته است، به این دلیل موضوعات اجتماعی-اقتصادی زیاد تر در جایگاه دوم قرار گرفته‌اند. علت این رویکرد اشکار است؛ چرا که اولی دامنه وسیع تری برای اکشن، تعقیب و گریز، درگیری با اسلحه و دیدن مکان‌های شگفت و غریب فراهم می کند، عناصری که دومی امکان پذیر به راحتی اراعه نکند. و فیلمسازانی همانند «اس شانکار» این کد را شکسته‌اند تا سرگرمی‌ را با داستان‌گویی مبتنی بر قضیه اجتماعی روز ترکیب کنند.

آتلی کومار، شاگرد شانکار نیز یکی از جستوجو کنندگان این هنر است و پیروزی چشمگیری در سینمای تامیل یا همان تالیوود داشته است. در فیلم جوان، آتلی درام را با دوز قابل توجهی از میهن پرستی و مسائل امنیت ملی ترکیب می‌کند، و این برای مخاطب عام رویکرد مناسبی است.

به طور کلی جوان نمایش شاهرخ خان در همه طول راه است. درست از اولین فریم، او عملکردی پر جاذبه اراعه می‌دهد. این یعنی معارفه شخصیت او با دو سکانس‌ اکشن در همان ابتدای فیلم، به طرفداران شور و حال خاصی می‌دهد. به این دلیل، سخن بگویید در مورد او به عنوان بزرگترین ستاره سینمای هند شوخی نیست. قیاس شاهرخ خان با ستاره‌های مشهوری چون تام کروز یا کاریزما عالی دنزل واشنگتن به توضیح بزرگی این بازیگر در صنعت سینمای هند نزدیک می‌بشود، اما واقعاً شاهرخ خان برای مخاطب سینمای هند چیزی زیاد زیاد تر از یک ستاره سینما است. اکنون آخرین فیلم او، دامنه محبوبیت شاهرخ خان را تقریباً در همه شکوه آن نشان می‌دهد.

اگر بخواهیم صادق باشیم، باید او گفت مهم‌ترین مسئله این فیلم ورای داستان یا اکشن همان بازیگران می باشند. جوان از نظر داستان و فیلمنامه هیچ چیز جدیدی به روی میز نمی‌آورد. با این حال، کارگردان آتلی کومار داستان ساده خود را به روشای باشکوه اراعه می‌کند که در خور کاریزما ستاره‌ای چون شاهرخ خان است. برای مثال شاهرخ خان در قامت چهره‌های مختلفی ظاهر می‌بشود و او در بهترین حالت خود قرار دارد و فیلم را با حضور مغناطیسی و قوت ستاره‌ای خود روی پا نگه می‌دارد.

این بازیگر همه کوشش خود را می‌کند تا نقشی کاملاً عظیم را در روال این اثر ایفا کند. برای مثال شاهرخ خان در سکانس‌های ربودن قطار و در نقش نسخه پیرمرد ویکرام راتور در نیمه دوم فیلم زیاد تر از هر صحنه‌ فرد دیگر می‌درخشد. به طور کلی تیم بازیگران فیلم همه در فرم خوبی می باشند. از دیپیکا پادوکونه، بازیگر نقش آیشواریا که حضور کوتاهی دارد بگیرید تا نایانتارا به عنوان یک افسر سرسخت و این چنین ویجی ستوپاتی به عنوان آنتاگونیست اصلی، همه اجرای جذابی را اراعه خواهند داد.

اما جدا از بازی‌ها باید بدانید ایده این فیلم اساساً چیزی همانند به شیر شاه است و آتلی کومار این ایده را به یک اکشن بالیوودی تبدیل کرده است. در واقع آتلی کارگردانی نیست که به اراعه مضامین خاص در سینما معروف باشد. تقریباً هر فیلمی از او، با الهام از یک فیلم خارجی شکل می‌گیرد. در نتیجه جوان نیز در همین مسیر حرکت می‌کند. از نظر دیگر سکانس‌های اکشن نیز مشخصاً به معارفه فیلم به‌عنوان یک سرگرمی زیاد تجاری یاری می‌کنند.

بعد در آخر باید بدانید این اثر یکی از آن فیلم‌های سرگرم‌کننده بالیوودی است که همه کلیشه‌های یک فیلم هندی را دارد. «جوان» سینمایی است که اکشن را با یک پیام اجتماعی صمیمانه ترکیب می‌کند. این فیلم با بازی‌های خوب، کارگردانی کم نقص و موسیقی متن تپنده، به عنوان شاهدی بر قوت داستان گویی در سینمای هند است. در واقع علیرغم مطرح متناقض و کلیشه‌ای، داستان فیلم با اشتیاق افسارگسیخته در خدمت یک سرگرمی غول‌پیکر در اندازه سینمای هند قرار می‌گیرد.