نگاهی به بردها و باخت های محمدعلی کلی در همه دوران مبارزاتش + ویدیو

آمارهای مختلفی از نتایج بردهای دوران آماتوری محمدعلی کلی وجود دارد، نتایج شگفت انگیزی همانند ۱۰۰-۵، ۱۱۸-۵، ۱۲۷-۵، ۱۳۴-۷، ۱۳۷-۷، ۱۳۷-۳. اما او چند باخت را هم در این دوران استعداد کرد. باخت در برابر بوکسورهایی همانند جیمی الیس (Jimmy Ellis) که بعد از آن به قهرمان سنگین‌وزن جهان تبدیل شد و باخت فرد دیگر که در برابر اموس جانسون (Amos Johnson) داشت.

کلی این چنین یک بار توسط کنت گرین (Kent Green) ناک‌اوت شده و یک بار هم به علت صدمه دیدگی، مغلوب تری هاج (Terry Hodge) شد و در آزمون‌های انتخابی المپیک سنگین‌وزن، از پرسی پرایس (Percy Price)، ناکامی خورد. او سپس توانست در انتخابی نیمه‌سنگین وزن شرکت کرده و با پیروزی داخل المپیک ۱۹۶۰ رم بشود که مدال طلا را هم برای او به همراه داشت.

محمدعلی کلی دوران حرفه‌ای خود را با بردن تانی هانسیکر (Tunney Hunsaker) در شش راند اغاز کرد. در یازدهمین برد پیاپی‌اش، او در راند اول زمین‌خورد ولی توانست حریف بعدی‌اش سانی بنکس (Sonny Banks) را در راند دوم نقش زمین کند و در راند چهارم او را ناک‌اوت کرد. در چهاردهمین بردش، بیلی دنیلز (Billy Daniels) با رکورد ۱۶-۰ را ناکامی داد و دو مسابقه سپس، در راند چهارم موفق به ناک‌اوت آرچی مور (Archie Moore) شد.

در هجدهمین نبردش که سخت هم می بود، داگ جونز (Doug Jones) را ناکامی داد. سپس در مسابقه بعدی با هنری کوپر (Henry Cooper)، در راند چهارم زمین‌خورد ولی در ادامه شانس به دست گرفتن مبارزه را اشکار کرد. بعد از آن نیز تعداد بسیاری از مسابقات مهم را برد تا آنکه در مارس ۱۹۶۷ و بعد از برد روبه رو زورا فالی (Zora Folley)، مجوز حرفه‌ای‌اش توسط کمیسیون بوکس نیویورک به علت امتناع از رفتن به خدمت سربازی لغو شد.

بعد از سه سال دوری از رینگ، با برگشت فوق الاده موفق به ناکامی بوکسورهایی چون جری کواری (Jerry Quarry) و اسکار بوناونا (Oscar Bonavena) شد. اما اولین شکستش روبه رو جو فریزیر (Joe Frazier) رقم خورد. یقیناً او در دو مسابقه بعدی در برابر فریزیر پیروز شد.

ناکامی روبه رو کن نورتون (Ken Norton) هم با دو پیروزی بعدی جبران شد. در اکتبر ۱۹۷۴، کلی اولین بوکسوری می بود که برای بار سوم قهرمان سنگین‌وزن می‌شد. این پیروزی‌ها اما جلوی صدمه های او را نمی گرفت. بعد از باخت به لئون اسپینکس (Leon Spinks) دارنده مدال طلای المپیک ۱۹۷۶، که در مسابقه برگشت در روبه رو او پیروز شد و عنوانش را بعد گرفت، پیشنهاد مربی‌اش فردی پاچکو (Ferdie Pacheco) برای بازنشستگی را نادیده گرفت و دو ناکامی پایانی روبه رو لری هولمز (Larry Holmes) و ترور بربیک (Trevor Berbick) را متحمل شد. با این همه محمدعلی کلی بی‌شک پر افتخارترین مشت‌زن در دوران اوجش می بود.