۵ نقطه عطف هوانوردی نظامی که نقش مهمی در جنگ ها داشتند

در طول یک قرن قبل، هوانوردی نظامی نقش مهمی در درگیری های جهانی ایفا کرده است. این قسمت از هوانوردی الزام و اهمیت خود را به اثبات رسانده است، از حمل و نقل کالا گرفته تا حمایتهوایی در طول جنگ. علاوه بر این، هوانوردی نظامی در خط مقدم بحرانی ترین لحظات تاریخ قرار گرفته است، چه پیشرفت های فناوری و چه شاهکارهای جسورانه ای که سطح جدیدی از احتمالات را تشکیل کرده اند. بیایید نگاهی داشته باشیم به پنج نقطه عطفی که تاریخ هوانوردی نظامی را رقم زده اند.

۱- اولین هواپیمای نظامی پرواز کرد

تاریخ: ۲ آگوست، ۱۹۰۹

اگرچه پرواز برای قرن ها در خواب دیده می شد، تا ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳، هیچ فردی هیچ زمان پرواز نکرده می بود. در آن روز، دو مکانیک دوچرخه اهل دیتون، اوهایو، به نام های اورویل و ویلبر رایت، اولین پرواز با کنترل موتوری را انجام دادند. یک سال سپس، دولت فرانسه با این دو برادر در رابطه خرید هواپیمای آن ها به نام Wright Flyer تماس گرفت. با این حال، این دو برادر حس کردند که باید ابتدا با دولت ایالات متحده در رابطه اختراع جدیدشان تماس بگیرند. در ابتدا، نظر آن ها رد شد چون وزارت جنگ به برادران رایت او گفت که آن ها پولی برای آزمایش روی ایده های دیوانه وار ندارند. با این وجود، برادران رایت پافشاری کردند و در سال ۱۹۰۷، قسمت هوانوردی نیروهای سیگنال ارتش ۲۵ هزار دلار به هر فردی که بتواند هواپیما بسازد، نظر داد.

در اواخر اوت ۱۹۰۸، برادران رایت “رایت فلایر” خود را به فورت میر، ویرجینیا برده و اولین پرواز خود را در سوم سپتامبر انجام دادند. بر پایه اسناد کتابخانه کنگره ایالات متحده آمریکا، اورویل فردی می بود که هواپیما را در فورت میر به پرواز درآورد، در حالی که ویلبر در فرانسه به سر می برد تا یکی دیگر از هواپیماها را به نمایش بگذارد. در طول چند هفته سپس، اورویل ماموریت های بسیاری را انجام داد و رکوردهای جهانی تعداد بسیاری از جمله طویل ترین پرواز به زمان یک ساعت و بیست دقیقه و بیست و چهار ثانیه را ثبت کرد. علاوه بر این، اورویل اولین مسافر، ستوان ارتش فرانک لم را نیز همراه خود به آسمان برد. بعد از این پیروزی دیدنی، ارتش ایالات متحده اولین هواپیمای خود را در دوم اوت ۱۹۰۹ خریداری کرد.

۲- ژاپنی ها اولین دعوا هوایی را انجام دادند

تاریخ: ۶ سپتامبر، ۱۹۱۴

تعداد بسیاری بر این باورند که سرویس هوایی نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا اولین دعوا هوایی به کاکسهافن را در روز کریسمس در دسامبر ۱۹۱۴ اغاز کرد. با این حال، چند ماه قبل، در ماه سپتامبر، یک هواپیمای بمب افکن ژاپنی از یک ناو هواپیمابر برخاسته و دعوا ای را علیه یک کشتی جنگی نیروی دریایی اتریش – مجارستان انجام داد. این دعوا در جریان محاصره تسینگتائو، یک شهر بندری در ساحل شرقی چین رقم خورد، شهری که بعد از اجاره توسط دولت چین، مستعمره آلمان می بود. در پنجم سپتامبر، یک هواپیمای دریایی از ناو ژاپنی واکامیا برای یک ماموریت شناسایی بر فراز تسینگتائو پرواز کرد.

واکامیا به گفتن یک کشتی حمل و نقل ساخته شد و برای حمل چهار فروند هواپیمای فرانسوی موریس فارمن MF ۷ دوباله ساخت ژاپن تجهیزبه شناور برای حرکت از روی آب تبدیل شد. این ناوگان شامل یک نسخه سه نفره از MF ۷ و سه نسخه دو نفره می بود. بعد از این ماموریت پیروزی آمیز، ژاپنی ها اولین دعوا هوایی دریایی را در ششم سپتامبر انجام دادند. یک MF ۷ تجهیزبه بمب های دستی بمب های خود را بر روی یک قایق توپدار آلمانی انداخت و به سلامت از پرواز خود به واکامیا برگشت. با ادامه محاصره، این هواپیما حملات شناسایی و بمباران سبک تعداد بسیاری را انجام داد و حتی در ۳۰ سپتامبر به یک مین آلمانی برخورد کرد. این حملات هوایی نقش مهمی در پیروزی ژاپن داشت و در شانزدهم نوامبر آلمان مستعمره اش را تسلیم کرد و بدین ترتیب ژاپن کنترل آن را در دست گرفت.

۳- نیروی هوایی سلطنتی تاسیس شد

تاریخ: اول آوریل، ۱۹۱۸

در اول آوریل ۱۹۱۸ نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا (RAF) راه اندازی شد. این نیرو به طور جدا گانه از ارتش بریتانیا و نیروی دریایی سلطنتی گسترش یافت و اولین باری می بود که کشوری یک نیروی هوایی کاملاً مجزا می ساخت. نیروی هوایی سلطنتی تحت کنترل وزارت هوایی دولت بریتانیا می بود و نیروهای پرنده سلطنتی را شکل داد، که قبلاً تحت ارتش بریتانیا و سرویس هوایی نیروی دریایی سلطنتی فعالیت می کرد. نیروی هوایی سلطنتی به یک نیروی قوی با بیشتر از ۲۹۰،۰۰۰ عضو و تقریباً ۲۳،۰۰۰ فروند هواپیما تبدیل شد که نقش اساسی در حمایتاز نیروهای زمینی در جبهه غربی در جنگ جهانی اول داشت. با این حال، بعد از آخر جنگ جهانی اول، افراد فعال در نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا به تنها ۳۵،۵۰۰ نفر افت یافت.

به حرف های دولت بریتانیا، سپهبد یان کریستیان اهل آفریقای جنوبی نقش مهمی در تشکیل یک نیروی هوایی جدا گانه در عکس العمل به جنگ جهانی اول داشت، اولین درگیری که در آن نیروی هوایی نقش مهمی داشت. بعد از این که کریستیان از نیاز به یک نیروی هوایی جداگانه برای انجام عملیات های هوایی در کنار ارتش و نیروی دریایی حمایتکرد، یک نیروی هوایی جدا گانه به وجود آمد. با این حال، این نیرو عملیات هوایی جدا گانه خود را نیز انجام می داد. بعد از کش و قوس های زیاد، با حمایتدیگر مقامات عالی رتبه نظامی و سیاستمداران بریتانیایی، دولت قانون نیروی هوایی را در اواخر نوامبر ۱۹۱۷ تصویب کرد. ماه ها سپس، در هفتم مارس، شاه جورج پنجم فرمان سلطنتی خود در این مورد را از میدان سنت جیمز صادر کرد و شاخه نظامی تازه را “نیروی هوایی سلطنتی” نامید.

۴- نبرد بریتانیا

تاریخ: جولای-سپتامبر ۱۹۴۰

در طول جنگ جهانی دوم، اولین نبرد بزرگ نظامی که به طور کامل توسط نیروهای هوایی انجام شد، نبرد بریتانیا بین نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و نیروی هوایی آلمان نازی، لوفت وافه می بود. این نبرد که بین ژوئیه و سپتامبر ۱۹۴۰ رقم خورد، یک دفاع موفق از بریتانیای کبیر در برابر حملات هوایی مخرب آلمانی ها بعد از سقوط فرانسه می بود و امکان دعوا زمینی را از بین برد. در طول این نبرد، نیروی هوایی سلطنتی از نظر اندازه با ناوگانی متشکل از تنها ۱,۰۸۱ جت (۳۷۲ فروند سوپرمارین اسپیتفایر و ۷۰۹ فروند هاوکر هوریکین) در قیاس با ناوگان ۲,۵۰۰ فروندی لوفت وافه در موضع ضعیف تری قرار داشت.

در طول نبرد، نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا اسپیتفایرهای خود را برای رویارویی با مسراشمیت بی اف ۱۰۹ های آلمانی اعزام می شدند چرا که سریع تر بودند و از حریف قوی خود بهتر بودند. با رفتن اسپیتفایرها به جستوجو بی اف ۱۰۹های آلمانی، هاوکر هوریکین های کندتر به سراغ بمب افکن های آلمانی رفتند. اگر چه تعداد هواپیماهای ناوگان آلمان از اسپیتفایرها زیاد تر می بود، اما این هواپیما در نبردهای هوایی تک به تک زیاد موثرتر از تعداد بسیاری از هم عصران خود، به اختصاصی بی اف ۱۰۹ عمل کرد. این تاکتیک های نیروی هوایی سلطنتی، خلبانان را قادر به انجام ماموریت های بیشتری کرد که تبدیل پیروزی بریتانیا در نبرد معروف بریتانیا شد. نبرد بریتانیا صحنه را برای مبارزات نظامی بسیاری که توسط نیروهای هوایی در طول جنگ جهانی دوم انجام شد، آماده کرد و تبدیل تاکتیک هایی شد که امروزه هم مورد منفعت گیری قرار می گیرند.

۵- پرواز «لاکی لیدی ۲»

تاریخ: ۲۶ فوریه ۱۹۴۹

بعد از جنگ جهانی دوم، ظهور سلاح های هسته ای و این چنین جنگ سرد بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده، نیاز به بمب افکن های دوربردی که قادر به دعوا به هر نقطه ای از جهان باشند، الزامی شد. تا سال ۱۹۴۹، نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا ماموریتی را برنامه ریزی کرد تا ناظر پرواز یک بمب افکن استراتژیک در سراسر جهان بدون توقف با پشتیبانی سوخت گیری هوایی باشد. نیروی هوایی ایالات متحده یک بوئینگ بی -۵۰ را در عملیاتی به نام Lucky Lady II به کار گرفت. این بمب افکن که نسخه به روز شده ای از بی -۲۹ قدیمی تر می بود، تجهیزبه مخازن سوخت اضافی بوده و با چهار موتور رادیال Pratt & Whitney R-4360 Wasp Major کار می کرد. در ۲۶ فوریه ۱۹۴۹، این هواپیما از پایگاه نیروی هوایی کارسول در نزدیکی هیوستون، تگزاس بلند شد و به سمت شرق به پرواز درآمد.

خدمه پرواز، متشکل از ۱۴ پرسنل نیروی هوایی، شامل سه خلبان بودند که ۴ تا ۶ ساعت شیفت کاری داشتند. برای این که این سفر امکان پذیر باشد، هواپیما باید در میانه پرواز توسط یک KB-29M Superfortress که از قبل مستقر شده می بود، سوختگیری می شد. سوختگیری در میانه پرواز از طریق یک سیستم سوختگیری هوا به هوا با شلنگ حلقوی انجام می شد، چون بازوی پرنده ای که نیروی هوایی در KC – ۱۳۵ منفعت گیری می کند تا این مدت اختراع نشده می بود. ماموریت «بانوی خوش شانس ۲ » به فرماندهی کاپیتان جیمز گالاگر اولین سوخت گیری هوایی خود را بر فراز جزایر آزور بر فراز اقیانوس اطلس و بعد از آن عربستان سعودی، سپس فیلیپین و در نهایت بر فراز هاوایی انجام داد. در ساعت ۰۹: ۰۰، هواپیما بعد از طی ۳۷,۵۲۳ کیلومتر و ۹۴ ساعت پرواز مداوم در دوم مارس در پایگاه کارسول به زمین نشست. این شاهکار باورنکردنی قوت نیروی هوایی ایالات متحده را به نمایش گذاشت و ثابت کرد که نیروی هوایی می تواند از ایالات متحده بلند بشود و در هر نقطه ای از جهان بمب اتمی بیندازد.

کمی سپس، قابلیت سوخت گیری هوایی به جت های جنگنده گسترش یافت و در طول جنگ ویتنام، تعداد بسیاری از هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده، از جمله اف -۱۰۵ و اف -۴ ها، در طول ماموریت ها سوختگیری هوایی انجام می دادند. امروزه، تقریباً همه هواپیماهای ناوگان نیروی هوایی آمریکا قابلیت سوختگیری هوایی دارند، از جمله هواپیماهای شناسایی، هواپیماهای مراقبت راداری، و هواپیماهای ترابری. نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا برای خدمت رسانی به این چنین ناوگان بزرگی، ناوگانی با بیشتر از ۶۰۰ سوخترسان هوایی دارد که تقریبا ۷۵ درصد از کل ناوگان هوایی جهان را شامل می بشود. به این ترتیب، نیروی هوایی آمریکا شعار معروف «دسترسی جهانی، قوت جهانی» را انتخاب کرد.