مریخ‌نورد استقامت وجود یک دریاچه باستانی در قبل مریخ را قبول کرد

مریخ‌نورد استقامت ناسا شواهدی از رسوبات دریاچه‌های باستانی در پایه دهانه جزرو (Jezero) مریخ یافته است. این رسوبات می‌تواند حاوی نشانه‌هایی از حیات در دوران باستان سیاره سرخ باشند. به‌نظر می‌رسد که این منطقه از مریخ روزی میزبان حجم بسیاری از آب بوده است.

بر پایه مقاله منتشرشده در Science Advances، مریخ‌نورد استقامت با منفعت گیری از ابزار راداری RIMFAX خود که می‌تواند زیر سطح مریخ را تا عمق ۲۰ متر اسکن کند، داده‌هایی از دریاچه باستانی این سیاره را کشف کرده است. این رادار لایه‌هایی از رسوبات خاک را شناسایی کرده که توسط آب منتقل می‌شدند و در قبل‌های دور یک دریاچه و دلتا را راه اندازی می‌دادند.

دریاچه باستانی در مریخ و سرنخ‌های حیات در این سیاره

این مطالعه که توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا (UCLA) و دانشگاه اسلو انجام شده است، این فرضیه را قوت می‌بخشد که مریخ وقتی یک سیاره مرطوب و قابل سکونت بوده است. تخمین زده می‌بشود که قدمت رسوبات این دریاچه نزدیک به ۳ میلیارد سال و به گمان زیادً حاوی سرنخ‌هایی از منشأ و تکامل حیات در مریخ باشد. مریخ‌نورد استقامت چندین نمونه از این رسوبات را جمع‌آوری کرده است که برای تجزیه‌وتحلیل زیاد تر به زمین فرستاده خواهد شد.

این پژوهش این چنین یک معمای دیگر که دانشمندان را متحیر کرده می بود، حل می‌کند. اولین مثالهایی که این مریخ‌نورد در نزدیکی محل فرود خود حفاری کرد، سنگ‌های آتشفشانی بودند و نه سنگ‌های رسوبی. بر پایه پژوهش تازه، سنگ‌های آتشفشانی بخشی از کف دهانه اولیه بودند که بعداً توسط رسوبات دریاچه پوشانده شد. بااین‌حال، برخی از رسوبات به‌مرورزمان فرسایش یافتند و سنگ‌های آتشفشانی را مجدد در معرض دید قرار دادند.

این مطالعه تاریخ پیچیده ساختارهای دهانه جرزو را مشخص می کند. به‌نظر می‌رسد که مریخ‌نورد استقامت مکان مناسبی را برای بازدید محیط باستانی مریخ و ردپاهای زیستی برگزیده است. این مریخ‌نورد در ۱۸ فوریه ۲۰۲۱ (۳۰ بهمن‌ماه ۱۳۹۹) در داخل دهانه جزرو به وسعت ۴۵ کیلومتر فرود آمد.