قیاس اف-۲۲ و اف-35_آفتاب وطن

جنگنده F-35 Lightning II ساخت لاکهید مارتین از سال ها قبل به گفتن آینده قوت هوایی برای سه شاخه ارتش ایالات متحده در نظر گرفته شده است. با سه نسخه متفاوت که به نحوه منحصربفردی به نیروی هوایی، دریایی و تفنگداران اختصاصی دریایی ایالات متحده خدمت می کنند، این جت جنگنده به معنی واقعی کلمه به بهترین ماشین جنگی چندمنظوره جهان تبدیل شده است.

با این وجود هنگامی پای نبرد تن به تن به بین می آید، همه می دانند که یک هواپیمای دیگر برتری اندکی نسبت به اف-۳۵ دارد. جنگنده F-22 Raptor یکی از مرگبارترین جنگنده هایی است که تا بحال به آسمان رفته است، جنگنده ای با قابلیت پرواز در همه شرایط جوی، با قابلیت های پنهانکاری که در همکاری بین لاکهید مارتین و بوئینگ ساخته شده است.

قیاس دو مورد از تازه ترین و مرگبارترین جت های جنگنده آمریکا می تواند چالش برانگیز باشد و تلاش برای تصمیم گیری در رابطه این که کدام یک در هر دسته بندی خاص نسبت به فرد دیگر برتری دارد نیز زیاد دشوار خواهد می بود. در این مقاله، نگاهی عمیق تر به شباهت ها و تفاوت های گسترده جنگنده اف-۳۵ لایتنینگ دو و اف-۲۲ رپتور خواهیم انداخت.

توانایی های عملیاتی

در حیطه کارکرد، هم اف-۳۵ و هم اف-۲۲، شدت، برد و دوام پروازی بالایی را در اختیار نیروی هوایی ایالات متحده قرار می دهند، اگر چه در برخی از حوزه ها، یکی از فرد دیگر بهتر است. یکی از فاکتورهای کلیدی که برای کارکرد یک جنگنده اهمیت دارد شدت آن است و در این قسمت، اف-۲۲ که به طور اختصاصی برای برتری هوایی طراحی شده، به وضوح برنده است. قابلیت های اف-۲۲ در عرصه شدت در جدول زیر اشکار شده اند:

به علت شدت های فوق العاده اش، هواپیماهای جنگی اندکی در آسمان امروز وجود دارند که بتوانند اف-۲۲ را ناکامی دهند، که آن را به یک رهگیر زیاد توانمند تبدیل می سازد. علیرغم قوت بالایش، اف-۳۵ لایتنینگ ۲ توانایی برابری با شدت های رپتور را ندارد، و حداکثر شدت آن به ۱.۶ ماخ می رسد در حالی که حداکثر شدت آن در سطح دریا تنها کمی بیشتر از ۱ ماخ است.

این چنین اف-۲۲ می تواند در عرصه نرخ صعود نیز رقیب قوی خود را ناکامی دهد، جایی که این جنگنده می تواند در هر دقیقه ۶۲,۰۰۰ پا صعود کند. در قیاس، اف-۳۵ تنها در هر دقیقه ۴۵,۰۰۰ پا صعود می کند. برای فهمیدن بهتر این دو عدد، باید بدانید که نرخ صعود یک بوئینگ ۷۸۷ بین ۲,۰۰۰ تا ۳,۰۰۰ پا سپس از بلند شدن است.

اف-۲۲ به طور اختصاصی طراحی شده تا مرگبارترین جنگنده برای نبرد تن به تن در تاریخ هوانوردی نظامی باشد و توانایی هماوردی با پیشرفته ترین جت های جنگنده ای که هر سرزمین متخاصمی می تواند بسازد را دارد. علیرغم کارکرد ضعیف تر در عرصه شدت و نرخ صعود، اف-۳۵ به تکنولوژی پنهانکاری قابل توجهی تجهیزشده که به آن امکان می دهد در روبه رو جنگنده های مرسوم غیرپنهانکار زیاد کارآمد باشد.

بازدید جنگ افزارها

در عرصه جنگ افزار و مهمات، اف-۳۵ زیاد متنوع تر از همتای سریعتر خود است و می تواند تقریباً هر نوع عملیاتی را انجام دهد. در حالی که اف-۲۲ در عرصه نبرد هوایی تن به تن بهتر است، چندمنظورگی و تنوع عملیاتی بالاتر اف-۳۵ به آن امکان می دهد که برای اهداف بیشتری به کار گرفته شود که شامل بازدارندگی هسته ای و عملیات های تهاجمی هوایی است. به طور کلی سه نوع کلیدی از ماموریت ها وجود دارد که اف-۲۲ ناتوان از انجام آن ها است اما اف-۳۵ به خوبی برای انجام آن ها تجهیز و طراحی شده است:

• دعوا هسته ای
• عملیات های ضد کشتی
• عملیات های تهاجمی هوا به زمین

در حالی که اف-۲۲ رپتور برای حملات زمینی بهینه سازی نشده است، این بدان معنی نیست که به سلاح های موثری تجهیزنیست. رپتور می تواند ۶ لانچر LAU-142/A برای شلیک موشک های هوا به هوای خارج از میدان دید، همراه با دو محفظه سلاح داشته باشد که هر کدام به لانچر LAU-141/A برای شلیک موشک های Sidewinder در نبردهای هوا به هوا تجهیزشده است.

در صورتی که قرار باشد از رپتور برای عملیات های حملات زمینی منفعت گیری شود، این جنگنده می تواند به بمب های نقطه زن نیز تجهیزشود. علیرغم ترسناک بودن، اف-۲۲ هیچ زمان در میدان نبرد به کار گرفته نشده و تا بحال جنگنده فرد دیگر را ساقط نکرده است.

اف-۳۵ توانایی انواع زیاد بیشتری از سلاح ها را نسبت به اف-۲۲ دارد و آن ها را روی نقاط سخت خارجی یا محفظه های داخلی حمل می کند. سلاح های معمول حملات سطحی که این جنگنده حمل می کند می توانند شامل بمب های هدایت لیزری Paveway و موشک های ضد اهداف زمینی SPEAR-3 می باشند.

این چنین این جنگنده می تواند موشک های کروز JASSM و انواعی از سلاح های ضد کشتی را حمل کند. سخت است که فهرستی کامل از جنگ افزارها و مهمات های قابل حمل توسط اف-۳۵ را تهیه کرد و این جنگنده توانایی حمل و شلیک بمب های هسته ای جاذبه ای B61-12 را دارد، سلاحی که می تواند توسط جنگنده های اف-۱۵ و اف-۱۶ نیز شلیک شود.

سخن پایانی

به طور کلی، ترکیب اف-۲۲ و اف-۳۵ ضمانت می کند که نیروی هوایی ایالات متحده در بهترین شرایط قرار دارد، به اختصاصی هنگامی پای مقابله با هر نوع تهدیدی از سوی دشمن در بین باشد. تصمیم گیری دقیق در رابطه این که کدام یک از این دو جنگنده در موقعیتی خاص مورد منفعت گیری قرار گیرد، در نهایت به این نوشته بستگی دارد که برای هر ماموریت چه چیزی مورد نیاز است.

رپتور بدون شک بهترین جنگنده برای نبردهای تن به تن در ناوگان هوایی ارتش های جهان اکنون بوده و در عرصه توانمندی های نبرد هوا به هوا بی رقیب است. در صورتی که جنگی بین آمریکا و یک سرزمین دارنده جنگنده های پنهانکار رخ دهد، کشوری همانند چین که جنگنده Chengdu J-20 را در اختیار دارد، اف-۲۲ ایده آل ترین جنگنده برای مقابله با هر نوع تهدیدی است.

اما مدرن ترین نبردها جای مناسبی برای این چنین جنگنده هایی نیست و نبرد تن به تن بسیاری رخ نمی دهد. در نتیجه، اف-۳۵ با قابلیت ارتباطات داده ای فوق العاده و تکنولوژی همکاری پیشرفته در کنار تنوع کاری بی نظیر، به جنگنده مناسب برای انواع مختلفی از عملیات ها تبدیل شده است. اما اگر این دو جنگنده در روبه رو هم قرار گیرند، می تواند او گفت که ناکامی اف-۲۲ دشوارتر است.