کشف پیچیدگی‌های تازه درمورد ربط بین رژیم غذایی و شدت پیری_آفتاب وطن

پژوهشگران به گمان زیادً یک لایه به پیچیدگی‌های این راز که «رژیم غذایی چطور بر پیری تأثیر می‌گذارد؟» اضافه کرده‌اند. یک پژوهش تازه بازدید کرده است که محدودیت دریافت کالری چطور روی تلومرها (قسمت‌هایی از پایه‌های ژن که به‌گفتن محافظ انتهای کروموزوم عمل می‌کنند) تاثییر می‌گذارند.

پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا نتایج مطالعه خود را در ژورنال Aging Cell انتشار کرده‌اند. آن‌ها با بازدید داده‌های یک مطالعه دوساله درمورد محدودیت دریافت کالری در انسان‌ها، فهمید شدند افرادی که کالری دریافتی خود را محدود کرده بودند، تلومرهای خود را با نرخی متفاوت با گروه کنترل (که محدودیت دریافت کالری نداشتند) از دست می‌دادند – اگرچه هر دو گروه در انتهای این مطالعه تلومرهایی تقریباً هم‌اندازه داشتند.

هر بار که یک سلول، خود را تکثیر می‌کند، برخی از تلومرها زمان کپی کروموزوم‌ها به سلول تازه از بین می‌روال. این علتمی‌شود طول کلی تلومرهای یک سلول افت اشکار کند. بعد از تعداد دفعات تکثیر کافی، کلاهک محافظ تلومری به‌کلی ناپدید می‌شود. این علتمی‌شود اطلاعات ژنتیکی داخل کروموزوم صدمه ببیند و سلول نتواند در آینده به‌درستی عمل کند یا تکثیر شود.

یک سلول با تلومرهای طویل‌تر، جوان‌تر از یک سلول با تلومرهای مختصر است. این یعنی دو فرد با سن یکسان، می‌توانند بر پایه طول تلومرهای خود سن زیستی متغیری داشته باشند.

پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا به بازدید تاثییر محدودیت کالری روی طول تلومرها پرداختند. طول تلومرها می‌تواند اشکار کند که رژیم غذایی چه تأثیری بر شدت پیری دارد. از آنجایی که مطابق نتایج پژوهش‌های قبل، محدودیت کالری عمر حیوانات را افزایش می‌دهد، آن‌ها انتظار داشتند بتوانند نشان دهند که محدودیت کالری چطور علتکاهش شدت پیری در انسان‌ها می‌شود.

تاثییر رژیم غذایی بر طول تلومرها و شدت پیری

پژوهشگران طول تلومرهای ۱۷۵ شرکت‌کننده را دو بار آزمایش کردند؛ در انتهای سال اول و انتهای سال دوم. دوسوم از این شرکت‌کننده‌ها دریافت کالری خود را محدود کرده و باقی آن‌ها متعلق به گروه کنترل بودند.

در طول مطالعه، نرخ افت طول تلومرها در دو گروه متفاوت می بود. شرکت‌کنندگانِ گروه محدودیت کالری، وزن کم کردند و سریع تر از گروه کنترل تلومرهای خود را از دست دادند. در سال دوم، وزن آن‌ها تثبیت شد و تلومرهای خود را با سرعتی کمتر از گروه کنترل از دست دادند. درنهایت، در انتهای سال دوم، طول تلومرهای دو گروه همگرا می بود و تفاوت قابل‌توجهی در آن‌ها وجود نداشت.

نتایج نشان خواهند داد که آثار محدودیت کالری بر طول تلومرها پیچیده‌تر از چیزی است که فکر می‌شد. پژوهشگران انتظار داشتند افت طول تلومر در گروه محدودیت کالری کندتر باشد، اما در سال اول (که وزن آن‌ها افت می‌یافت)، اتفاقی برعکس افتاد.

این نتایج سوال‌های مهمی تشکیل می‌کنند؛ برای مثال، اگر بازدید‌ها ادامه اشکار می‌کرد، چه نتایجی را نشان می‌داد؟ خوشبختانه شرکت‌کنندگان این پژوهش قرار است به زمان ۱۰ سال تحت بازدید قرار بگیرند. پژوهشگران بعد از دریافت داده‌های تازه امکان پذیر به جواب سوال‌های خود برسند.

نتایج تا به اینجا مبهم می باشند و بازه وقتی پژوهش برای نتیجه‌گیری قطعی کافی نیست. بااین‌حال، پژوهشگران می‌گویند که محدودیت دریافت کالری می‌تواند فوایدی قطعی داشته باشد؛ ازجمله افت کلسترول زیان اور، افت سختی خون و افت سوخت‌وساز بدن (که بار اکسیداتیو سلول‌ها را افت می‌دهد).