دانشمندان برای اولین بار اکسیژن را در سمت روز زهره تشخیص دادند

دانشمندان قبلاً ردیابی مستقیم اکسیژن را در سمت شب زهره کشف کرده بودند، و مدل‌های نظری زمان‌ها است نشان داده‌اند که اکسیژن اتمی باید در جو این سیاره وجود داشته باشد.

اکنون دانشمندان توانستند ردیابی مستقیم اکسیژن در سمت روشن و روز زهره را ثبت کنند. این کشف می‌تواند به محققان اطلاعات بیشتری درمورد جو زهره بدهد.

ردیابی اکسیژن در زهره به چه معناست؟

این کشف شوق‌انگیز است، به‌اختصاصی به این علت که دانشمندان زمان‌ها در آرزوی کسب اطلاعات زیاد تر درمورد «همزاد شیطانی زمین» بودند. جایی که زمین شاداب و سرسبز است، زهره منظره جهنمی دارد و سیاره‌ای داغ است که با ابرهای خفه‌کننده متشکل از کربن دی اکسید پوشیده‌ شده‌ است.

یک راه خوب برای فهمیدن زهره این است که یک محیط گلخانه‌ای با دمای متوسط ۸۶۷ فارنهایت را فکر کنید. این محیط آنقدر داغ است که همه کاوشگرهای ارسالی در عرض چند دقیقه ذوب شده‌اند. این ویژگی کسب اطلاعات زیاد تر درمورد سطح زهره را دشوار می‌کند.

اما اکسیژن اتمی همانند اکسیژنی نیست که تنفس می‌کنیم. به این علت حتی اگر بتوانیم از گرمای شدید جان سالم به در ببریم، زهره سیاره‌ای نیست که بتوانیم در آن نفس بکشیم. درعوض، اکسیژن اتمی زیاد عکس العمل‌پذیر است و طبق معمولً به اتم‌های دیگر پیوند می‌خورد. این عنصر به شکل اتمی در ارتفاعات زیاد روی زمین زیاد است، اما به‌نظر می‌رسد در زهره زیاد زیاد‌تر باشد.

این کشف چه مزیتی دارد؟

تشخیص مستقیم اکسیژن در روز زهره می‌تواند به ما اطلاعات بیشتری درمورد چگونگی تشکیل کربن دی اکسیدی که جو زهره را پر می‌کند، بدهد. بر پایه داده‌ها، دانشمندان بر این باورند که هنگامی اتم‌های کربن دی اکسید به سمت روز زهره می‌روال، ازهم جدا خواهد شد و به اکسیژن اتمی و کربن مونوکسید تبدیل خواهد شد. با این‌حال، هنگامی که به سمت شب حرکت می‌کنند، مولکول‌ها مجدد به‌هم متصل خواهد شد و کربن دی اکسید تشکیل می‌کنند.

یادگیری زیاد تر درمورد خواهر زمین به ما اطلاعاتی می‌دهد تا بهتر بفهمیم که چطور زهره به گودال داغ و مرگ‌بار امروزی تبدیل شد. و این می‌تواند به ما پشتیبانی کند تا فهمیدن بهتری از چگونگی تحول آب و هوا و دیگر اثرات جهانی که امکان پذیر ظاهر و کارکرد سیاره ما را برای هزاران سال آینده تحول دهد اشکار کنیم.